MUSICAL: Love Story

Ja, je ziet het goed: een blogpost over een musical op een filmblog. Alvast mijn welgemeende excuses voor de die-hard filmfans die over niks anders willen lezen dan film, maar ik moét en zál een stukje over deze musical schrijven. En hey, ik heb een goed excuus: de musical is gebaseerd op de gelijknamige – in 1970 uitgekomen – film. Ga ik het daar over hebben? Nee.

Ik ga het puur over deze musical hebben. Want wauw, wauw, wauw, wat is deze musical prachtig. Voor wie het nog niet weet (en waarschijnlijk weet niemand van jullie dit): naast film hou ik ook enorm van theater – musical in het bijzonder. Als klein pubermeisje zag ik de serie Op zoek naar Joseph op televisie, waarin werd gezocht naar de hoofdrolspeler voor de nieuwe musical Joseph and the Technicolour Dreamcoat. Om een lang verhaal kort te maken: ik was verkocht. Ik was enorm fan van de winnaar: Freek Bartels, en heb – zonder te overdrijven – de musical zeker tien keer gezien. Vanaf dat moment ga ik nog steeds met zekere regelmaat naar een musical, vaak met een fijne last-minute korting (dat is echt een tip trouwens! Veel theaters hebben zo’n korting, maakt een theaterbezoekje meteen een stuk betaalbaarder). Iedere musical waarin Freek sindsdien heeft gespeeld, heb ik gezien. Het kon dus niet anders dat ik Love Story ook zou zien.

Dit weekend speelden ze in het theater in Heerlen, ik was dit weekend thuis, had zondag niks te doen, en besloot gewoon maar te gaan. En man, wat ben ik blij dat ik deze musical heb gezien!

Love Story gaat over de rechtenstudent Oliver, die uit een rijke familie komt, en verliefd wordt op Jenny, muziekstudente en afkomstig uit een arbeidersgezin. De twee besluiten te trouwen, ook al vindt Oliver’s vader dit absoluut niets en moet Jenny hiervoor haar grote droom om concertpianiste te worden opgeven, wat op zijn beurt weer problemen met Jenny’s vader oplevert. Hun relatie kent ups en downs, maar Oliver en Jenny zijn gelukkig met elkaar. Het gaat allemaal goed en wel, tot ze op een dag verschrikkelijk nieuws krijgen.

Ik haat het wanneer er in een review te veel over een film of voorstelling wordt prijsgegeven, dus dat ga ik hier ook niet doen. Wat ik wél kan zeggen, is dat deze voorstelling je echt raakt. Ik heb zitten huilen in die zaal, man, ik dacht dat het niet op zou houden. Ik vind het ergens altijd een beetje naar om te moeten huilen in een bioscoop of in een theater, een beetje beschamend zelfs, maar dit keer was ik gelukkig niet de enige. Om me heen hoorde ik alleen maar luid gesnif en het ritselen van pakjes met zakdoekjes. Wanneer Oliver en Jenny elkaar dreigen kwijt te raken, word je echt uiteen gescheurd. Het is ook zo gemeen, want je leeft op een gegeven moment zo mee met de personages, je zwijmelt helemaal weg in hun liefdesverhaal, en dan gebeurt er helemaal op het eind iets verschrikkelijks. En tja, de acteurs verbeelden de pijn en het verdriet zo mooi. Freek doet het enorm goed als Oliver en ook Celinde Schoenmaker als Jenny is waanzinnig. En dan heb ik het eigenlijk alleen nog maar om het spel, het acteerwerk. Er is nog zo veel meer dat deze musical verschrikkelijk mooi maakt!

Ten eerste de muziek: de liedjes zijn stuk voor stuk prachtig en meeslepend. Alles is zo mooi in harmonie met elkaar, alles klopt gewoon. De musicalacteurs zingen allemaal ontzettend mooi, vooral de stem van Celinde is ontzettend mooi en helder. Dan hebben we nog de enscenering, het decor: ik verbaas me er altijd over hoe er in het theater met decors wordt omgegaan. Van een metalen constructie maken ze het ene moment een New-Yorkse loft, nog geen kwartier later zit je naar een soort van Italiaanse bistro te kijken. En dat alles met een paar attributen, aan de metalen constructie die we zien, verandert weinig.

Er was alleen éen klein detail.. de zaal was halfleeg. Nou vernam ik van een vriendinnetje die de musical al eerder had gezien, dat dit bij haar ook al het geval was. En jongens, dat is zo jammer! Ik weet dat er aan musical een soort ‘vooroordeel’ vast zit (en jammer genoeg bevestigen sommige musicals dit beeld maar al te graag), maar deze voorstelling is écht écht écht heel mooi. Het is zo jammer dat er maar zo weinig mensen deze musical bezoeken. Een veelgehoord argument om niét te gaan is de prijs van musicals. True, musicals zijn duur, maar theaters geven vaak een hele fijne last-minute korting om ook de stoelen die niet verkocht worden nog kwijt te raken. Ik heb de musical vandaag bijvoorbeeld gezien voor 15 euro. Nou, je betaalt hetzelfde voor een IMAX-film, dus waar praten we nog over? De musical is nog vrij nieuw en is pas net aan zijn tour begonnen, grote kans dat hij nog in een theater bij jou in de buurt speelt! Dus hop, allemaal Love Story gaan zien, ik beloof je dat je er geen spijt van gaat krijgen!

© Foto’s: Roy Beusker